Ασθένειες (Η Άνοια Στον Σκύλο)

Η άνοια ή αλλιώς σύνδρομο γνωστικής δυσλειτουργίας του σκύλου (CCD-Canine Cognitive Dysfunction ή CDS-Cognitive Dysfunction Syndrome) είναι ένα σύνδρομο που σχετίζεται με την προοδευτική γήρανση του εγκεφάλου στον σκύλο, η οποία τελικά οδηγεί σε έκπτωση των γνωστικών λειτουργιών του (αντίληψη, μνήμη, μάθηση), καθώς και στη μειωμένη ανταπόκριση σε διάφορα ερεθίσματα. Η άνοια στον σκύλο έχει παραλληλιστεί με τη νόσο Αλτσχάιμερ και την άνοια στον άνθρωπο. 
Αν και τα πρώιμα σημάδια άνοιας στον σκύλο είναι ήπια, με την πάροδο του χρόνου επιδεινώνονται σταδιακά, πέραν των φυσιολογικά αναμενόμενων ενδείξεων γήρανσης που συνοδεύουν τους ηλικιωμένους σκύλους. Πρόκειται, όπως αναφέρθηκε και παραπάνω για μια προοδευτική μείωση της λειτουργικότητας του εγκεφάλου, η οποία επηρεάζει σημαντικά την αντίληψη και ανταπόκριση του ζώου. Στην πραγματικότητα τα συμπτώματα της άνοιας εντοπίζονται σχεδόν σε έναν στους τρεις σκύλους, άνω των 11 ετών, και μέχρι την ηλικία των 16 ετών σχεδόν όλοι οι σκύλοι εμφανίζουν τουλάχιστον ένα σύμπτωμα.
 
Συμπτώματα άνοιας στον σκύλο
  • Αποπροσανατολισμός/σύγχυση
    • “Κολλάει» σε γωνίες του σπιτιού ή κάτω από έπιπλα και δεν έχει αντίληψη του πως να κάνει πίσω
    • Δεν αναγνωρίζει οικεία άτομα ή κατοικίδια της οικογένειας
    • Κοιτάζει επίμονα τους τοίχους ή γύρω στον χώρο με «κενό» βλέμμα
    • Περιπλανιέται άσκοπα και αδιάκοπα
  • Αλλαγές στη συμπεριφορά
    • Αυξημένη ευερεθιστότητα
    • Μειωμένη επιθυμία για παιχνίδι
    • Υπερβολικό ή καταναγκαστικό γλείψιμο
    • Έλλειψη αυτοπεριποίησης
    • Αλλαγές στις διατροφικές συνήθειες ή απώλεια όρεξης (ανορεξία)
  • Άγχος/Ανησυχία /Εξασθένηση της μνήμης
    • Απώλεια μέχρι πρότινος κατεκτημένων δεξιοτήτων
    • Η εκμάθηση νέων εντολών γίνεται με πολύ πιο αργό ρυθμό
    • Αδυνατεί να ακολουθήσει ήδη γνωστές διαδρομές, μέσα στο σπίτι ή/και έξω στη βόλτα
    • Ούρηση ή/και αφόδευση στο σπίτι
  • Αλλαγές που επηρεάζουν τον ύπνο
    • Ξυπνάει κατά τη διάρκεια της νύχτας
    • Γαυγίζει περισσότερο τη νύχτα
    • Άσκοπη περιπλάνηση
Που οφείλεται η άνοια στον σκύλο;
Τα ακριβή αίτια δεν είναι γνωστά. Σε εξέλιξη βρίσκονται πολλές έρευνες οι οποίες μελετούν την άνοια και τις ομοιότητές της, σε σχέση με τη νόσο Αλτσχάιμερ στον άνθρωπο.
Kαθώς οι σκύλοι μεγαλώνουν ηλικιακά, ο εγκέφαλός τους ατροφεί, δηλαδή επέρχεται η νέκρωση (κυτταρικός θάνατος) πολλών εγκεφαλικών κυττάρων. Αυτή η διεργασία επηρεάζει σημαντικά δυο τμήματα του εγκεφάλου. Το πρώτο τμήμα είναι υπεύθυνο για την εκμάθηση και τη μνήμη (εγκεφαλικός φλοιός), ενώ το δεύτερο διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στον συντονισμό των κινήσεων (παρεγκεφαλίδα).
Έχει αποδειχθεί ότι, οι σκύλοι με ιστορικό επιληπτικών κρίσεων, καθώς και όσοι είναι λιγότερο δραστήριοι (καθιστική ζωή), διατρέχουν υψηλότερο κίνδυνο εμφάνισης άνοιας.
 
Πώς ο κτηνίατρος μας μπορεί να διαγνώσει την άνοια στο κατοικίδιό μας;
Ο κτηνίατρός μας θα χρειαστεί ένα λεπτομερές ιστορικό της υγείας του σκύλου μας. Αυτό θα περιλαμβάνει πληροφορίες σχετικά με την έναρξη και τη φύση των συμπτωμάτων που έχουμε παρατηρήσει, καθώς και οποιαδήποτε άλλη ασυνήθιστη συμπεριφορά που μπορεί να εκδήλωσε το κατοικίδιό μας.
Στη συνέχεια θα πραγματοποιήσει μια πλήρη κλινική εξέταση, ώστε να αξιολογήσει τη συνολική κατάσταση υγείας και τις γνωστικές λειτουργίες του σκύλου μας. Γενικός αιματολογικός έλεγχος, εξετάσεις θυρεοειδούς, υπερηχογράφημα και ακτινογραφίες εντάσσονται εξίσου στο πλαίσιο του διαγνωστικού ελέγχου, για τον αποκλεισμό άλλων παθήσεων που συσχετίζονται με διαταραχές των γνωστικών λειτουργιών. Ο κτηνίατρός μας μπορεί επίσης να μας συστήσει τη διενέργεια περαιτέρω απεικονιστικών εξετάσεων, όπως  μαγνητική ή αξονική τομογραφία.
 
Πως αντιμετωπίζεται η άνοια στον σκύλο;
Οι σκύλοι με άνοια χρειάζονται δια βίου υποστήριξη. Παρότι δεν υπάρχει θεραπεία, υπάρχουν πολλά πράγματα που μπορούμε να κάνουμε μόνοι μας για να ενισχύσουμε τις γνωστικές λειτουργίες του σκύλου μας.
Η διατήρηση ενός υγιούς περιβάλλοντος που παρέχονται καινούργια ερεθίσματα θα βοηθήσει στην επιβράδυνση της έκπτωσης των γνωστικών λειτουργιών. Αυτό συνήθως επιτάσσει τη δημιουργία μιας ρουτίνας που θα περιλαμβάνει την άσκηση και την πνευματική διέγερση μέσω του παιχνιδιού. Η διατήρηση μιας αυστηρής ρουτίνας, ειδικά πριν την ώρα του ύπνου μπορεί να βοηθήσει στην ελαχιστοποίηση των συμπτωμάτων της άνοιας.
Το να κάνουμε το σπίτι μας πιο προσιτό και ασφαλέστερο για τον ηλικιωμένο σκύλο μας μπορεί επίσης να βοηθήσει:
  • Αφήνουμε ένα φως ανοιχτό, ώστε να βοηθήσουμε τον σκύλο μας να περπατήσει στο σκοτάδι.
  • Η τοποθέτηση μιας πάνας μπορεί να βοηθήσει στην περίπτωση που δεν καταφέρνει να συγκρατήσει τα ούρα ή τα κόπρανα κατά τη διάρκεια της νύχτας έως το πρωί.
  • Τα ανατομικά κρεβάτια σκύλων (με καλύμματα που πλένονται) μπορούν να κάνουν τον ύπνο πιο άνετο.
Ο κτηνίατρός μας μπορεί επίσης να μας προτείνει μια ισορροπημένη και στοχευμένη διατροφή για τη βελτίωση των γνωστικών λειτουργιών του σκύλου μας, όσον αφορά στη μνήμη και την ικανότητα αντίληψης. Η διατροφή αυτή θα περιλαμβάνει αντιοξειδωτικά, βιταμίνες του συμπλέγματος Β, Ε και C, σελήνιο, φλαβονοειδή, β-καροτένιο, καροτενοειδή και L-καρνιτίνη. Επίσης, τα συμπληρώματα διατροφής με ωμέγα-3 λιπαρά οξέα είναι εξαιρετικά ωφέλιμα για σκύλους με άνοια. 
Ορισμένοι σκύλοι μπορεί να χρειαστούν φαρμακευτική αγωγή για τον έλεγχο των διαταραχών συμπεριφοράς, λόγω του στρες και της σύγχυσης που προκαλούνται από την άνοια.  
Ο κτηνίατρός μας θα αξιολογεί ανά διαστήματα την ανταπόκριση του σκύλου μας στη θεραπεία και την εξέλιξη των συμπτωμάτων. Ωστόσο, εάν παρατηρήσουμε αλλαγές στη συμπεριφορά του σκύλου μας, θα ήταν φρόνιμο να ενημερώσουμε άμεσα τον κτηνίατρό μας.
Στους υπερήλικους σκύλους, οποιαδήποτε αλλαγή μπορεί να είναι σοβαρή, επομένως είναι σημαντικό να επικοινωνούμε με τον κτηνίατρό μας με το που εντοπίζουμε τα πρώτα σημάδια. Για ασθενείς σκύλους, οι οποίοι είναι μεν σταθεροί, καλό είναι ο κτηνιατρικός έλεγχος να γίνεται δυο φορές τον χρόνο, εκτός εάν προκύψουν νέα προβλήματα.
 
 
Πηγή: www.petmd.com
 
Σχετικά προϊόντα

Ασθένειες (Κολίτιδα Στα Κατοικίδια)

Η κολίτιδα είναι μια κατάσταση κατά την οποία το κόλον του εντέρου παρουσιάζει φλεγμονή. Υπάρχουν πολλές αιτίες, συμπεριλαμβανομένου του στρες, των παρασίτων, της υπερανάπτυξης των βακτηρίων του εντέρου, της αλλοιωμένης διατροφής, των τροφικών αλλεργιών και των συνθηκών που προκαλούνται από τον ανοσοποιητικό παράγοντα. Η διάγνωση μπορεί να απαιτεί εξετάσεις κοπράνων, κοιλιακές ακτινογραφίες (ακτίνες Χ), υπερηχογράφημα στην κοιλιά και/ή βιοψία του εντερικού ιστού. Η θεραπεία μπορεί να περιλαμβάνει αντιβιοτικά, αντιπαρασιτικά φάρμακα, συμπληρώματα διαιτητικών ινών, προβιοτικά, ειδική δίαιτα ή ανοσοκατασταλτικά φάρμακα.

Τι είναι η κολίτιδα;

Η κολίτιδα είναι η φλεγμονή του παχέος εντέρου, που είναι το τελευταίο τμήμα της πεπτικής οδού. Υπό κανονικές συνθήκες, το κόλον αποθηκεύει παροδικά τα κόπρανα ενώ απορροφά υγρά και θρεπτικά συστατικά. Όταν το κόλον έχει φλεγμονή, αυτές οι λειτουργίες επηρεάζονται. Πρόσθετα υγρά παραμένουν στο κόλον, με αποτέλεσμα τη διάρροια. Η κολίτιδα μπορεί να είναι οξεία, να εμφανίζεται μόνο λίγες ημέρες ή η πάθηση μπορεί να είναι χρόνια και να διαρκεί για μήνες.

Ποια είναι τα συμπτώματα της κολίτιδας;

Τα συμπτώματα της κολίτιδας περιλαμβάνουν διάρροια με βλέννα και/ή φρέσκο ​​αίμα, δυσκοιλιότητα και ενδεχομένως έμετο. Τα κατοικίδια με κολίτιδα συχνά έχουν διαταραχές στην συχνότητα των κενώσεων. Πολλές φορές συνυπάρχει το αίσθημα της ατελούς κένωσης κατά την αφόδευση, προκαλώντας κάποιους ιδιοκτήτες κατοικίδιων ζώων να πιστεύουν εσφαλμένα ότι το κατοικίδιο ζώο είναι δυσκοίλιο. Ορισμένα κατοικίδια ζώα ενδέχεται να κάνουν εμετό. Παρά τα εν λόγω σημάδια, η απώλεια βάρους, αν συνυπάρχει, συνήθως δεν σχετίζεται με κολίτιδα.

Τι προκαλεί κολίτιδα;

Οξείες μορφές κολίτιδας μπορεί να εμφανιστούν κατά τη διάρκεια ή μετά από αγχωτικές καταστάσεις, όπως η μεταφορά, ο καλλωπισμός ή τα έντονα καιρικά φαινόμενα (καταιγίδες). Η κολίτιδα μπορεί επίσης να συμβεί όταν τα κατοικίδια ζώα τρώνε επιτραπέζια τρόφιμα, εισέρχονται στα σκουπίδια ή τρώνε οτιδήποτε δεν είναι μέρος της συνηθισμένης διατροφής τους, συμπεριλαμβανομένων μη ζωϊκών ειδών όπως πετρούλες, πλαστικά και ρούχα. Η κολίτιδα μπορεί επίσης να προκληθεί από εντερικά παράσιτα, όπως τα μαστιγοφόρα παράσιτα του εντέρου (τρίχουροι) ή η Giardia, ή από υπερανάπτυξη ορισμένων τύπων βακτηρίων στο πεπτικό σύστημα. Οι περισσότερες χρόνιες μορφές κολίτιδας συνδέονται συχνά με αλλεργίες στις  πρωτεΐνες της τροφής ή με τη χρόνια διέγερση του ανοσοποιητικού συστήματος που σχετίζεται με τη φλεγμονώδη νόσο του εντέρου.

Πώς ο κτηνίατρός μου θα διαγνώσει την κολίτιδα;

Ο κτηνίατρός σας πιθανότατα θα ξεκινήσει με μια εξέταση κοπράνων για να ελέγξει για παράσιτα και βακτηριακή υπερανάπτυξη. Μια εξέταση από το ορθό μπορεί επίσης να πραγματοποιηθεί για την ανίχνευση στενώσεων που μπορεί να προκαλέσουν κοπρόσταση. Εάν υπάρχει υποψία ξένου σώματος, συνιστώνται ακτινογραφίες . Σε ορισμένες περιπτώσεις, μπορεί επίσης να συνιστάται κοιλιακός υπερηχογράφος. Για πιο χρόνιες περιπτώσεις, οι βιοψίες (δείγματα ιστών) του παχέος εντέρου είναι ο καλύτερος τρόπος για να επιβεβαιωθεί η διάγνωση. Οι βιοψίες μπορούν να ληφθούν κατά τη διάρκεια της χειρουργικής επέμβασης στην κοιλιά ή με ενδοσκόπηση χρησιμοποιώντας ένα ενδοσκόπιο (ένα μακρύ, στενό σωλήνα με μια μικροσκοπική κάμερα στο άκρο). Το ενδοσκόπιο μπορεί να εισαχθεί στο ορθό για να βοηθήσει τον κτηνίατρό σας να αξιολογήσει το ορθό και το παχύ έντερο. Το όργανο περιλαμβάνει μια μικρή λαβή, την οποία ο κτηνίατρός σας μπορεί να καθοδηγήσει, χρησιμοποιώντας τη φωτογραφική μηχανή, για να πάρει δείγματα ιστών.

Πώς θεραπεύεται η κολίτιδα;

Η θεραπεία για κολίτιδα εξαρτάται από την αιτία. Ανάλογα με τα αποτελέσματα της εξέτασης στα κόπρανα, τα αντιβιοτικά ή τα αντιπαρασιτικά φάρμακα μπορεί να είναι όλα όσα χρειάζονται για να ξεκαθαρίσουν οξείες περιπτώσεις κολίτιδας. Προβιοτικά (ευεργετικά ζωντανά βακτηρίδια) ή πρεβιοτικά μπορούν να προστεθούν στη δίαιτα για να αποκατασταθεί η μικροβιακή χλωρίδα στον πεπτικό σωλήνα .

Για σκύλους που έχουν φάει σκουπίδια ή επιτραπέζια τρόφιμα, η νηστεία για 24 έως 48 ώρες ή η σίτιση μιας ήπιας δίαιτας μπορεί να είναι αρκετή για να μειώσει ή να εξαλείψει τη φλεγμονή στο πεπτικό σύστημα. Στις γάτες δεν πρέπει μα εφαρμόζεται η νηστεία  για οποιοδήποτε χρονικό διάστημα, αλλά μια ήπια δίαιτα είναι η καλύτερη εναλλακτική λύση. Μόλις το κατοικίδιο ζώο αισθάνεται καλύτερα, μπορείτε να ανακατεύετε σταδιακά την τροφή του ώστε να έχουμε επαναφορά στην κανονική διατροφή. Πρέπει πάντα να συμβουλευτείτε τον κτηνίατρό σας πριν προχωρήσετε σε νηστεία το κατοικίδιο ζώο σας ή αλλάξετε τη διατροφή. Εάν υπάρχει υποψία ξένου σώματος, μπορεί να χρειαστεί χειρουργική επέμβαση γιατί η αναμονή λίγων ημερών μπορεί να επιδεινώσει το αποτέλεσμα.

Πολλά κατοικίδια ζώα με κολίτιδα αντιμετωπίζονται με συμπληρώματα διαιτητικών ινών. ΟΙ φυτικές ίνες βοηθούν να δεσμεύεται το πρόσθετο υγρό στο παχύ έντερο και να σταθεροποιούνται τα κόπρανα. Τα κατοικίδια με τροφική αλλεργία μπορεί να απαιτούν υποαλλεργική δίαιτα. Οι σκύλοι και οι γάτες με ανοσολογικά προβλήματα μπορεί να απαιτούν ανοσοκατασταλτικά φάρμακα.

Ασθένειες (Λιπώδης Νόσος Του Ήπατος Στη Γάτα)

Η λιπώδης νόσος του ήπατος, επίσης γνωστή και ως «ηπατική λιποείδωση», αποτελεί την πιο συχνή και απειλητική για τη ζωή της γάτας ηπατοπάθεια. Απαντάται συχνότερα σε μεσήλικες γάτες, αν και μπορεί να εμφανιστεί σε οποιαδήποτε ηλικία. Στη λιπώδη νόσο του ήπατος, το λίπος συσσωρεύεται στο συκώτι, γεγονός που οδηγεί σε απώλεια της λειτουργικότητας του οργάνου, η οποία επιφέρει σοβαρές επιπτώσεις στην υγεία των τετράποδων φίλων μας. 

 

Πού οφείλεται η λιπώδης νόσος του ήπατος; 
Η λιπώδης νόσος του ήπατος εμφανίζεται όταν τα κύτταρα του ήπατος απορροφούν πάρα πολύ λίπος και το αποθηκεύουν σε μεγάλες ποσότητες. Υπάρχουν διάφοροι λόγοι εξαιτίας των οποίων μπορεί να εμφανιστεί η νόσος, αλλά η κατάσταση μπορεί να επιδεινωθεί όταν η γάτα μας σταματήσει να τρώει εντελώς ή προσωρινά αποφεύγει την τροφή (για παράδειγμα, αν τυχόν χαθεί, αλλάξει περιβάλλον ή στρεσαριστεί γενικά). Αυτός είναι ένας λόγος για τον οποίο είναι σημαντικό να μην αφήνουμε τη γάτα μας νηστική, ακόμη κι αν η γάτα μας είναι σε πρόγραμμα απώλειας βάρους ή αλλάξαμε την τροφή της με κάποια που δεν της αρέσει τόσο πολύ. Όταν η γάτα μας αρνείται να φάει ή τρώει λιγότερο από τις ημερήσιες ανάγκες της, σε αυτή την περίπτωση θα πρέπει να απευθυνθούμε στον κτηνίατρό μας.

Μόλις η γάτα μας αρχίσει να τρώει λιγότερο απ’ ότι θα έπρεπε, ακόμη και για λίγες μέρες, το σώμα της θα ξεκινήσει να διασπά τα υπάρχοντα αποθέματα λίπους για να παραχθεί η απαιτούμενη ενέργεια που χρειάζεται ο οργανισμός της. Εάν αυτή η διάσπαση πραγματοποιηθεί με ταχείς ρυθμούς, το συκώτι μπορεί να καταπονηθεί.

Οι υπέρβαρες γάτες διατρέχουν υψηλότερο κίνδυνο εμφάνισης της νόσου, ωστόσο επηρεάζονται και μη παχύσαρκα ζώα. Η λιπώδης νόσος του ήπατος μπορεί να εμφανιστεί και σε γάτες που παρουσιάζουν ενδείξεις ανορεξίας, εξαιτίας κάποιας άλλης υποκείμενης πάθησης (όπως η παγκρεατίτιδα ή κάποια εντεροπάθεια), επομένως τρώνε λιγότερο με αποτέλεσμα τη συνοδό εμφάνιση και της λιπώδους νόσου του ήπατος, η οποία επιδεινώνει περαιτέρω την κλινική τους εικόνα.


Ποια είναι τα συμπτώματα της λιπώδους νόσου του ήπατος;
Μπορεί η γάτα μας να αποφεύγει το φαγητό ή να τρώει λιγότερο. Μπορεί να μειωθεί το βάρος της γάτας μας, ωστόσο μερικές γάτες χάνουν κυρίως μυϊκή μάζα παρά λίπος, επομένως εάν τις ζυγίσουμε μπορεί να μην παρατηρήσουμε αισθητή αλλαγή στο βάρος τους.

Καθώς η πάθηση εξελίσσεται χωρίς αντιμετώπιση, η υγεία του κατοικίδιου μας θα χειροτερεύει, ενώ μπορεί να υπάρξουν συμπτώματα, όπως ο εμετός και η διάρροια. Πιθανά η γάτα μας να φαίνεται πολύ κουρασμένη, να κοιμάται περισσότερες ώρες, να είναι λιγότερο πρόθυμη για παιχνίδι ή για οποιασδήποτε άλλης μορφής αλληλεπίδραση. Μπορεί να φαίνεται νωχελική, καθώς επίσης μπορεί να παρατηρήσουμε ότι το λευκό τμήμα των ματιών της, τα ούλα ή το δέρμα της έχουν κίτρινη χροιά (ίκτερος). Περιστασιακά, οι γάτες με σοβαρή ηπατική νόσο μπορεί να εμφανίσουν σιελόρροια, να κοιτάζουν στο “κενό” ή να εμφανίσουν νευρολογικά συμπτώματα, καθώς η συσσώρευση τοξινών επηρεάζει την εγκεφαλική τους λειτουργία.

Τι εξετάσεις θα χρειαστεί να κάνει ο κτηνίατρός μας για τη διάγνωση της νόσου;
Τα συμπτώματα της ηπατικής λιποείδωσης δεν είναι χαρακτηριστικά και μπορεί να παρατηρηθούν εξίσου και σε πολλές άλλες παθολογικές καταστάσεις. Ο κτηνίατρός μας θα χρειαστεί να κάνει μία σειρά εξετάσεων (μεταξύ των οποίων είναι ο αιματολογικός έλεγχος), ώστε να μπορέσει να προσδιορίσει τα αίτια της κλινικής εικόνας του κατοικίδιου μας, καθώς και να εντοπίσει οποιαδήποτε άλλη συνυπάρχουσα παθολογική κατάσταση. 

Οι γάτες με ηπατική νόσο, συχνά αντιμετωπίζουν διαταραχές πήξης του αίματος, επομένως ο κτηνίατρός μας θα θελήσει ενδεχομένως να ελέγξει και τους παράγοντες πήξης, πριν προχωρήσει στην περεταίρω διερεύνηση άλλων παθολογικών παραγόντων.

Επιπλέον, ο κτηνίατρός μας μπορεί να μας συστήσει τη διενέργεια απεικονιστικών εξετάσεων (ακτινογραφίες, υπέρηχος) και εν συνεχεία (σε ορισμένες περιπτώσεις) να προχωρήσει σε βιοψία του ήπατος, για την ολοκληρωμένη εικόνα του διαγνωστικού ελέγχου. 

 

Πώς αντιμετωπίζεται η λιπώδης νόσος του ήπατος στη γάτα;
Το πιο σημαντικό στις γάτες με λιπώδη νόσο του ήπατος είναι η σταθεροποίηση της κατάστασής τους. Ο κτηνίατρος θα μας προτείνει τη νοσηλεία της γάτας μας, όπου θα γίνει ενδοφλέβια χορήγηση υγρών και ηλεκτρολυτών. Τις περισσότερες φορές η φαρμακευτική αγωγή περιλαμβάνει τη χορήγηση αντιβιοτικών, παυσίπονων, αντιεμετικών φαρμάκων, καθώς και ηπατοπροστατευτικών συμπληρωμάτων διατροφής και βιταμινών. Προτεραιότητα είναι η γάτα μας να αρχίσει να τρώει το συντομότερο δυνατό, ώστε να αποφευχθεί η επιδείνωση της κατάστασής της.

Σε πολλές γάτες αυτό σημαίνει ότι θα χρειαστεί να γίνει η τοποθέτηση κάποιου είδους καθετήρα σίτισης, καθώς οι γάτες είναι απίθανο να φάνε από μόνες τους όταν αισθάνονται αδιαθεσία. Ο καθετήρας σίτισης μπορεί επίσης να επιτρέπει τη χορήγηση φαρμάκων, χωρίς το άγχος της από του στόματος χορήγησης σε ένα ζώο το οποίο δεν τρώει.

Ακολούθως, θα χορηγηθεί ειδική κλινική δίαιτα σύμφωνα με τις ανάγκες της γάτας μας. Οι κλινικές δίαιτες έχουν σχεδιαστεί με τέτοιο τρόπο, ώστε να παρέχουν τις σωστές αναλογίες σε μικρο- και μακροθρεπτικά συστατικά που έχει ανάγκη ο οργανισμός της γάτας, βάσει της κλινικής της εικόνας, χωρίς να επιβαρύνεται περαιτέρω η λειτουργία του συκωτιού. Ο κτηνίατρός μας θα μας συμβουλέψει κατάλληλα, σχετικά με το ενδεδειγμένο πλάνο διατροφής που θα πρέπει να ακολουθήσουμε.

 

Θα αναρρώσει η γάτα μας;
Γάτες με σοβαρά συμπτώματα ηπατικής λιποείδωσης μπορεί να είναι δύσκολο να θεραπευτούν, όχι όμως ακατόρθωτο, και μπορεί να χρειαστούν αρκετές εβδομάδες έως την ανάρρωσή τους. Η ανάρρωση θα εξαρτηθεί επίσης από την ύπαρξη υποκείμενων νοσημάτων, την κατάσταση υγείας της γάτας, τα αποτελέσματα των αιματολογικών εξετάσεων, την ηλικία και την ανταπόκριση στη θεραπεία. Οι περισσότερες γάτες ανακάμπτουν με πολύ προσεκτική διαχείριση, αλλά μπορεί να χρειαστεί καιρός και η υποτροπή είναι πιθανή σε ορισμένες περιπτώσεις. Η διαφύλαξη της υγείας της γάτας μας (όπως με την αποφυγή φαινομένων παχυσαρκίας) και η αναζήτηση άμεσης κτηνιατρικής φροντίδας, εάν η γάτα μας είναι νωχελική ή τρώει λιγότερο, μπορεί να βοηθήσουν στην πρόληψη εμφάνισης της νόσου.

 

 

Πηγή: www.vetlexicon.com

Σχετικά προϊόντα
keyboard_arrow_left
keyboard_arrow_right

Ασθένειες (Ο Ιός Του Έρπητα Της Γάτας FHV-1)

Ο  ιός του έρπητα της γάτας (FHV-1) είναι πολύ συνηθισμένος στον παγκόσμιο πληθυσμό της γάτας, με ποσοστά έκθεσης μεγαλύτερα από 90%. Προκαλεί τη γρίπη της γάτας και είναι μια από τις πιο συχνές αιτίες των προβλημάτων των ματιών στις γάτες. Περισσότερο από το 80% των γατών που εκτίθενται σε FHV-1 γίνονται φορείς δια βίου και περίπου οι μισές από αυτές τις γάτες θα αναπτύξουν επαναλαμβανόμενα προβλήματα, τα οποία συνήθως αναπτύσσονται σε περιόδους πίεσης και στρες. Η κατάσταση αυτή ονομάζεται ασθένεια επανενεργοποιημένης μόλυνσης της γάτας από τον ιό FHV-1.

Ποια είναι τα συμπτώματα της μόλυνσης από το FHV-1;

Τα συμπτώματα της μόλυνσης τείνουν να ποικίλλουν ανάλογα με την ηλικία της γάτας:

Νεαρές γάτες:

Οι έφηβες ή οι νεαρές ενήλικες γάτες συνήθως αναπτύσσουν πρωτογενή νόσο. Εμφανίζονται σημάδια γρίπης (φτάρνισμα, ρινικό έκκριμα), μαζί με επιπεφυκίτιδα (επώδυνη φλεγμονή, κολλώδη μάτια με αυξημένες εκκρίσεις). Οι προσβεβλημένες γάτες μπορούν επίσης να αναπτύξουν επώδυνα έλκη κερατοειδούς.

Η ασθένεια της επανενεργοποιημένης μόλυνσης (ενήλικες γάτες):

Η ασθένεια της επανενεργοποιημένης μόλυνσης από FHV-1 αναπτύσσεται σε μεγαλύτερες ηλικιακά γάτες όταν ο αδρανής ιός επανενεργοποιείται από ένα λανθάνον στάδιο στο οποίο βρίσκεται εντός του οργανισμού. Αυτές οι γάτες δεν εμφανίζουν συνήθως τα συμπτώματα γρίπης της γάτας. Αντίθετα, τα κύρια συμπτώματα είναι η υποτροπιάζουσα επιπεφυκίτιδα, η φλεγμονή του κερατοειδούς, η έξαψη και οι εκκρίσεις από τα μάτια. Αυτά τα συμπτώματα μπορεί να επιδεινώνονται κατά τη διάρκεια της «έξαρσης» και τα οποία συχνά αναπτύσσονται μετά από μια περίοδο άγχους. Μπορεί να είναι δύσκολο να εντοπιστεί το άγχος σε μερικές γάτες, αλλά οι συνήθεις παράγοντες άγχους περιλαμβάνουν την πρόσφατη μετακίνηση της γάτας (π.χ.kennel), τη μετακόμιση σε ένα νέο σπίτι ή την εισαγωγή ενός νέου κατοικίδιου (ή μωρού) στο νοικοκυριό. Ορισμένες  γάτες μεγαλύτερης ηλικίας αναπτύσσουν μια χαμηλού βαθμού αλλά προοδευτική φλεγμονή του κερατοειδούς λόγω της επίμονης μόλυνσης με FHV-1. Αυτό συχνά δεν είναι επώδυνο, αλλά μπορεί να προκαλέσει σταδιακή χειροτέρευση της όρασης καθώς ο κερατοειδής γίνεται πιο θολός, παραμορφωμένος και με ουλές. Αυτή η κατάσταση, που ονομάζεται στρωματική κερατίτιδα, είναι ιδιαίτερα δύσκολη.

Πώς διαγιγνώσκεται η FHV-1;

Σε ορισμένες περιπτώσεις, η εμφάνιση ενός ειδικού τύπου έλκους του κερατοειδούς, που ονομάζεται δενδριτικό έλκος, αρκεί για να επιτρέψει μια κλινική διάγνωση της FHV-1. Σε άλλες περιπτώσεις, η διάγνωση μπορεί να επιβεβαιωθεί εργαστηριακά (τα προς εξέταση μάκτρα μπορούν να ληφθούν από την επιφάνεια του ματιού ή / και από τον λαιμό).

Πώς θεραπεύεται η FHV-1;

  • Δεν είναι δυνατή η εξάλειψη της FHV-1 από τις μολυσμένες γάτες αλλά μπορούμε να θεραπεύσουμε τα κλινικά συμπτώματα που σχετίζονται με τη μόλυνση.
  • Οι αντιβιοτικές οφθαλμικές σταγόνες δεν θεραπεύουν την ιογενή λοίμωξη, αλλά μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την πρόληψη δευτερογενών βακτηριακών λοιμώξεων.
  • Οι αντιϊικές σταγόνες/αλοιφές χορηγούνται συνήθως όταν υπάρχει έλκος του κερατοειδούς ή οξεία επιπεφυκίτιδα. Αυτές πρέπει να εφαρμόζονται 4-6 φορές ημερησίως μέχρι να επουλωθούν τα έλκη.
  • Τα αντιϊικά δισκία,  μπορούν επίσης να είναι αποτελεσματικά. Αυτά συχνά χορηγούνται εάν είναι δύσκολο για τον ιδιοκτήτη να εφαρμόζει συχνές οφθαλμικές σταγόνες. Μια θεραπεία 2-3 εβδομάδων είναι συνήθως απαραίτητη.
  • Άλλες θεραπείες που συστήνονται είναι η χρήση οφθαλμικών σταγόνων  ιντερφερόνης και η χορήγηση δισκίων ή καψουλών  L-λυσίνης.
  • Μειώστε το άγχος.

Τέλος, είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι ο ιός επανενεργοποιείται κατά τη διάρκεια περιόδων στρες, οπότε αν τα επίπεδα στρες μπορούν να μειωθούν τότε το ανοσοποιητικό σύστημα  είναι σε θέση να ξεπεράσει τη νόσο και να αναγκάσει τον ιό να επιστρέψει στην αδρανοποιημένη του κατάσταση. Ο εντοπισμός και η μείωση του στρες και της πίεσης στις γάτες δεν είναι πάντα εύκολος. Προσπαθήστε να μειώσετε ή να εξαλείψετε όλους τους γνωστούς παράγοντες πίεσης (βλέπε παραπάνω) και ίσως να εξετάσετε το ενδεχόμενο να αφιερώσετε κάποιο επιπλέον χρόνο τα βράδια για μια αγκαλιά ή έναν καλλωπισμό.

ΠΡΟΛΗΨΗ

Τα εμβολιακά σχήματα που εφαρμόζονται στις γάτες για να αντιμετωπισθούν οι κυριότερες ασθένειες των γατών περιέχουν και τον εμβολιασμό εναντίον του ιού FHV-1. Ο κτηνίατρος σας θα σας ενημερώσει και θα εφαρμόσει το καλύτερο εμβολιακό σχήμα βάσει και των επιδημιολογικών ερευνών.

Σχετικά προϊόντα
expand_less