Μερικές ερωτήσεις που κάνουν συχνά οι ιδιοκτήτες κατοικίδιων περιλαμβάνουν «μήπως είναι πολύ μεγάλο το κατοικίδιό μου για αυτή την επέμβαση;» και «αξίζει να γίνει λόγω της ηλικίας του;». Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η ηλικία δεν είναι ασθένεια. Η νεφρική ανεπάρκεια, οι καρδιοπάθειες, οι ορμονικές διαταραχές, καθώς και άλλα προβλήματα υγείας - αυτά είναι παθήσεις που μπορούν να αντιμετωπιστούν. Αλλά η ηλικία από μόνη της δεν αποτελεί ασθένεια.
Ομολογουμένως, πολλά όργανα και ζωτικές λειτουργίες εκφυλίζονται στο πέρας του χρόνου, λόγω των φυσικών φθορών που αντιμετωπίζει ένα ηλικιωμένο ζώο. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο διενεργούνται οι αιματολογικές εξετάσεις, η ανάλυση ούρων και φυσικά η κλινική εξέταση πριν από οποιαδήποτε χειρουργική επέμβαση ή άλλη διαδικασία στην οποία απαιτείται να χορηγηθεί σε ένα ζώο αναισθησία. Υπάρχουν αρκετά ηλικιωμένα κατοικίδια με φυσιολογική νεφρική λειτουργία, φυσιολογική ηπατική λειτουργία, φυσιολογικές τιμές στη γενική αίματος και γενικά μπορεί όλοι οι δείκτες να είναι εντός του φυσιολογικού εύρους τιμών. Εάν ένας ή περισσότεροι δείκτες έχουν μη φυσιολογική τιμή, θα πρέπει αυτό να το γνωρίζουμε πριν από την αναισθησία και το χειρουργείο, ώστε ο κτηνίατρός μας να μπορεί να προχωρήσει εξατομικευμένα σε διαφορετικά αναισθητικά πρωτόκολλα και πρακτικές, σύμφωνα με τις ανάγκες του τετράποδου φίλου μας και λαμβάνοντας όλα τα μέτρα ασφαλείας που απαιτούνται βάσει της υγείας του.
Για παράδειγμα, οι ασυνήθιστα υψηλές τιμές στους δείκτες νεφρικής λειτουργίας μπορεί να οδηγήσουν τον κτηνίατρό μας στην χορήγηση ορού στο κατοικίδιό μας, προτού γίνει με ασφάλεια η αναισθησία. Μπορεί, επίσης, ο κτηνίατρός μας να επιλέξει διαφορετικά είδη αναισθητικών, καθώς και διαφορετικά είδη παυσίπονων μετά από την χειρουργική επέμβαση, εάν τα αποτελέσματα του προεγχειρητικού αιματολογικού ελέγχου δεν είναι φυσιολογικά.
Με άλλα λόγια, μπορεί να είναι πολύ πιο ασφαλές να γίνει αναισθησία σε έναν υγιή σκύλο 12 ετών με φυσιολογικά αποτελέσματα στις αιματολογικές εξετάσεις, σε σχέση με έναν σκύλο 5 χρονών με νεφρική ή ηπατική νόσο. Αυτή είναι η διαφορά μεταξύ της πραγματικής ηλικίας ενός κατοικίδιου και της «λειτουργικής» ηλικίας, η οποία συνεκτιμά όλες τις παραμέτρους που καθορίζουν την κατάσταση υγείας του ζώου και όχι μόνο την ηλικία. Η ηλικία (η πραγματική ηλικία) είναι απλώς ένας αριθμός. Η υγεία (δηλαδή η λειτουργική ηλικία) είναι αυτό στο οποίο πρέπει να εστιάσουμε.
Μια άλλη κοινότυπη ερώτηση είναι «μέχρι ποια ηλικία μπορεί να φτάσει το κατοικίδιό μου βάσει φυλής;». Τα βιβλία και οι ιστοσελίδες μας δίνουν την απάντηση σε αυτή τη δύσκολη ερώτηση. Ωστόσο, αυτοί οι αριθμοί είναι απλώς μέσοι όροι. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι ορισμένα κατοικίδια ζουν λιγότερο και άλλα περισσότερο. Όπως και στον άνθρωπο, το πόσο θα ζήσει ένα ζώο είναι στην καλύτερη περίπτωση ένα παιχνίδι εικασίας. Και σίγουρα, οι κτηνίατροι βλέπουν συχνά σκύλους και γάτες που ξεπερνούν τους δημοσιευμένους μέσους όρους.
Πλέον, τα κατοικίδια ζουν όλο και περισσότερο, χάρη στα εξελιγμένα εμβόλια, στα εξελιγμένα φάρμακα, στις καλύτερες τροφές, στις εξελιγμένες χειρουργικές επεμβάσεις, στην καλύτερη οδοντιατρική φροντίδα και πάνω απ' όλα χάρη στους περισσότερο αφοσιωμένους ιδιοκτήτες. Εξάλλου, με την πάροδο των ετών, τα περισσότερα κατοικίδια μετακόμισαν σταδιακά από την πίσω αυλή, στο σαλόνι και τώρα και στην κρεβατοκάμαρα!
Αυτό που αξίζει να σημειωθεί είναι: όταν η κλινική εξέταση και οι αιματολογικές είναι σε φυσιολογικά επίπεδα, τότε ένα κατοικίδιο είναι γενικά υγιές και αν έχει ένα πρόβλημα που μπορεί να διορθωθεί, αυτό το κατοικίδιο είναι δυνητικά ένας καλός υποψήφιος για αναισθησία και κάποια χειρουργική επέμβαση, εφόσον αυτή κριθεί αναγκαία.
Εάν έχουμε οποιαδήποτε απορία ή ανησυχία σχετικά με την υγεία του τετράποδου φίλου μας, θα πρέπει να απευθυνθούμε στον κτηνίατρό μας. Αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος για να διασφαλίσουμε την υγεία του κατοικίδιού μας.
Πηγή: www.pethealthnetwork.com
keyboard_arrow_left
keyboard_arrow_right
Όλοι οι σκύλοι, όπως και εμείς, φτερνίζονται μερικές φορές - αυτό είναι απολύτως φυσιολογικό και δεν πρέπει να μας ανησυχεί. Ωστόσο, εάν ο σκύλος μας δεν μπορεί να σταματήσει να φτερνίζεται, παρουσιάζει ενδείξεις αναπνευστικής δυσχέρειας καθώς φτερνίζεται ή συνεχίζει να φτερνίζεται ανά τακτά χρονικά διαστήματα για περισσότερο από μία εβδομάδα, τότε θα πρέπει να επικοινωνήσουμε με τον κτηνίατρό μας. Το φτέρνισμα δεν αποτελεί ασθένεια από μόνο του, αλλά είναι ένα σύμπτωμα που μπορεί να υποδεικνύει ότι κάτι συμβαίνει με την υγεία του κατοικίδιου μας.
Γιατί φτερνίζονται οι σκύλοι;
Το φτέρνισμα είναι ένα φυσιολογικό αντανακλαστικό μέσω του οποίου καθαρίζεται η ρινική οδός από τυχόν ερεθιστικά σωματίδια. Τα ξένα σωματίδια που μπορεί να υπάρχουν στη ρινική κοιλότητα διεγείρουν το εσωτερικό της μύτης, επάγοντας την απελευθέρωση ουσιών οι οποίες μεταδίδουν σήματα στον εγκέφαλο πυροδοτώντας το αντανακλαστικό του φτερνίσματος. Όταν ένα ζώο φτερνίζεται, η γλώσσα του ανασηκώνεται αποφράσσοντας τη στοματική κοιλότητα. Ο αέρας από τους πνεύμονες στη συνέχεια προωθείται με δύναμη προς την ανώτερη αναπνευστική οδό και στη συνέχεια απελευθερώνεται από τη μύτη μέσω του φτερνίσματος. Καθότι η σύγκλιση της στοματικής κοιλότητας δεν είναι πλήρης, ένα μέρος του αέρα αποβάλλεται επίσης μέσω του στόματος.
Τι είναι ο «ανάστροφος πταρμός»;
Ο «ανάστροφος πταρμός» είναι ένα παράξενο φαινόμενο, αλλά αν ο σκύλος μας το έχει εμφανίσει έστω και μια φορά, σίγουρα θα το έχουμε αναγνωρίσει. Διαρκεί για μερικά λεπτά, ενώ σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να κρατήσει και λιγότερο από ένα λεπτό. Στην πραγματικότητα πρόκειται για μια ηχηρή προσπάθεια εισπνοής, όπου ο αέρας κινείται προς το εσωτερικό της μύτης και όχι προς τα έξω. Το φαινόμενο αυτό εμφανίζεται με σύντομα παροξυσμικά επεισόδια. Οι σκύλοι που εμφανίζουν «ανάστροφο πταρμό», μοιάζουν κατά κάποιο τρόπο σαν να προσπαθούν να καταστείλουν ένα λόξιγκα, ενώ ταυτόχρονα κάνουν έναν ήχο ρουθουνίσματος. Ο «ανάστροφος πταρμός» πιστεύεται ότι προκαλείται από ερεθισμό του οπίσθιου μέρους της στοματικής κοιλότητας, όπου οι δίοδοι του αέρα, τόσο από τη μύτη, όσο και από το στόμα ενώνονται μεταξύ τους. Μερικές φορές οι ιδιοκτήτες μπορεί να το μπερδέψουν με πνιγμό και αυτό μπορεί να τους τρομοκρατήσει. Γενικά δεν είναι ανησυχητικό εάν δεν συμβαίνει πολύ συχνά, ωστόσο καλό θα ήταν να το αναφέρουμε στον κτηνίατρό μας. Στις περισσότερες περιπτώσεις μπορεί να μη χρειαστεί περαιτέρω διερεύνηση. Μερικοί σκύλοι παρουσιάζουν «ανάστροφο πταρμό» όταν ενθουσιάζονται, ενώ σε πολλούς σκύλους δεν υπάρχει προφανής λόγος που συμβαίνει αυτό. Υπάρχουν ορισμένες πιο σοβαρές καταστάσεις που μπορεί να συγχέονται με τον «ανάστροφο πταρμό», όπως η σύμπτωση των τοιχωμάτων της τραχείας (collapsus της τραχείας) και του λάρυγγα, καθώς και ο βήχας, επομένως είναι σημαντικό να είμαστε βέβαιοι ότι η διάγνωση είναι σωστή.
Γιατί φτερνίζεται ο σκύλος μου;
Το περιστασιακό φτέρνισμα είναι ένα εντελώς φυσιολογικό γεγονός. Λοιμώξεις, όπως το κοινό κρυολόγημα στον άνθρωπο, δεν αποτελούν συχνή αιτία φτερνίσματος στους σκύλους. Ωστόσο, η μύτη του σκύλου είναι πολύ ευαίσθητη και μπορεί εύκολα να ερεθιστεί από οικιακά σπρέι και αρώματα. Οι σκύλοι μπορούν επίσης να αναπτύξουν αλλεργίες στη γύρη ή τη σκόνη του αέρα και παρότι αυτά τα αλλεργιογόνα προκαλούν συχνότερα φαγούρα στο δέρμα, σε ορισμένους σκύλους μπορεί να προκαλέσουν και αντιδράσεις από το αναπνευστικό σύστημα, όπως είναι το φτέρνισμα. Οι σκύλοι που ανήκουν στις βραχυκεφαλικές φυλές, όπως τα Pug και τα Shih Tzu, λόγω της ιδιαίτερης ανατομίας της αναπνευστικής τους οδού, είναι πιθανότερο να φτερνιστούν ακόμη και από ένα μικρό ερεθισμό στη μύτη.
Εάν ο σκύλος μας συνεχίζει να φτερνίζεται χωρίς να υπάρχει μια λογική εξήγηση, μπορεί σε ορισμένες περιπτώσεις αυτό να αποτελεί ένδειξη ενός πιο σοβαρού προβλήματος.
- Εάν το φτέρνισμα εμφανίστηκε ξαφνικά μετά τη βόλτα και δεν έχει σταματήσει από εκείνη τη στιγμή, τότε μπορεί ο σκύλος μας να εισέπνευσε πιθανά κάποιο σπόρο από το γρασίδι του πάρκου ή κάποιο ξένο σώμα που έμεινε στη μύτη του. Οι σκύλοι που έχουν κάποιο ξένο σώμα στη μύτη τους μπορεί να τρίβουν το πρόσωπό τους με το πόδι τους ή να τρίβουν το πρόσωπό τους κατά μήκος του εδάφους και να φτερνίζονται.
- Οι ρινικές κοιλότητες στους σκύλους με μακριά μουσούδα αποτελούν περιοχές στις οποίες μπορεί δυνητικά να αναπτυχθεί κάποια υπερπλασία (όγκος), συνηθέστερα στους ηλικιωμένους σκύλους. Μερικές φορές μπορεί να δούμε ένα πρήξιμο στο πλάι του προσώπου.
- Κάποιοι σκύλοι μπορεί να αναπτύξουν μια σοβαρή μυκητιασική λοίμωξη στο ανώτερο αναπνευστικό τους σύστημα. Πρόκειται για ένα μύκητα που είναι ευρέως διαδεδομένος στο περιβάλλον και ακόμη δεν έχει διευκρινιστεί ο λόγος για τον οποίο εγκαθίσταται στη μύτη ορισμένων σκύλων κατά την εισπνοή μικροσκοπικών σωματιδίων του. Η μυκητιασική λοίμωξη του ανώτερου αναπνευστικού επάγει μια φλεγμονώδη κατάσταση η οποία προκαλεί δυσφορία στον σκύλο. Συχνά συνυπάρχει παχύρευστο, πρασινωπό ρινικό έκκριμα από το ένα ή και τα δύο ρουθούνια, ενώ μερικές φορές μπορεί να εκδηλωθεί και ρινορραγία.
- Μια πιο σπάνια περίπτωση, όπου ένας σκύλος μπορεί να εμφανίσει επίμονο παροξυσμικό φτέρνισμα, είναι η παρασίτωση από τα προνυμφικά στάδια ορισμένων ειδών μύγας. Το φαινόμενο αυτό ονομάζεται μυίαση.
Τι άλλες ενδείξεις μπορεί να έχει ο σκύλος μας;
Εάν το φτέρνισμα επιμένει για κάποιο χρονικό διάστημα, δεν αποκλείεται και να παρατηρήσουμε εκκρίσεις είτε από το ένα, είτε και από τα δύο ρουθούνια. Στην αρχή αυτές οι εκκρίσεις μπορεί να είναι διαυγείς, αλλά στη συνέχεια μπορεί να γίνουν λευκωπής/υποκίτρινης/πρασινωπής χροιάς ή αιματηρές με την πάροδο του χρόνου. Είναι σημαντικό να σημειώνουμε και να κρατάμε αρχείο κάπου με όσο περισσότερες πληροφορίες μπορούμε, όπως:
- Πότε ξεκίνησε το φτέρνισμα;
- Υπήρχαν εκκρίσεις από τη μύτη; Αν ναι, πώς ήταν;
- Οι εκκρίσεις ήταν από το ένα ρουθούνι ή και τα δύο;
Τα ζώα στα οποία το φτέρνισμα αποτελεί σύμπτωμα μιας σοβαρότερης υποκείμενης ασθένειας, μπορεί να είναι υποτονικά και απρόθυμα να φάνε. Άλλα σημάδια όπως ο βήχας, υποδεικνύουν ότι μπορεί να υπάρχει μια πιο γενικευμένη ασθένεια και σε αυτή την περίπτωση θα πρέπει να επικοινωνήσουμε με τον κτηνίατρό μας.
Πώς θα ξέρει ο κτηνίατρός μου τι συμβαίνει με τον σκύλο μου;
Εάν το κατοικίδιο μας φτερνίζεται περιστασιακά ή μόνο για λίγες μέρες και δεν παρουσιάζει άλλα σημάδια ασθένειας, ο κτηνίατρός μας μπορεί να μας συμβουλεύσει απλώς να το παρακολουθήσουμε και να δούμε πως εξελίσσεται η κατάσταση υγείας του τετράποδου φίλου μας, αν υπάρχει επιδείνωση ή βελτίωση. Ο κτηνίατρός μας, θα μας ρωτήσει σχετικά με το είδος του φτερνίσματος και την ενδεχόμενη ύπαρξη ρινικών εκκρίσεων. Τυχόν αλλαγές στη συμπεριφορά ή την όρεξη του σκύλου μας, πρέπει εξίσου να ληφθούν υπόψιν. Ωστόσο, εάν το κατοικίδιό μας φτερνίζεται συνεχώς ή παρουσιάζει αδιαθεσία, ο κτηνίατρός μας θα θέλει να κάνει κάποιες περαιτέρω εξετάσεις. Η κλινική εξέταση βοηθά στον εντοπισμό τυχόν οιδημάτων (διογκώσεις), γύρω από το πρόσωπο ή το στόμα, ή ενδείξεις πόνου. Ο κτηνίατρός μας με βάση την κλινική εικόνα του τετράποδου φίλου μας θα μας συστήσει ακολούθως τις απαραίτητες εξετάσεις που χρειάζεται να γίνουν για τη διάγνωση του προβλήματος. Αυτές μπορεί να περιλαμβάνουν:
- Ρινοσκόπηση
- Ακτινογραφίες
- Μαγνητική ή αξονική τομογραφία
- Λήψη βιοψιών από το βλεννογόνο της μύτης (χρήσιμη για τον αποκλεισμό ύπαρξης κακοήθους νεοπλασίας και τη διάγνωση φλεγμονωδών εξεργασιών ή/και ενδείξεων αλλεργίας)
Θα υπάρχει θεραπεία για τον σκύλο μου;
Το φτέρνισμα δεν αποτελεί ασθένεια από μόνο του - είναι ένα σημάδι που υποδεικνύει την ύπαρξη κάποιας ασθένειας. Επομένως, οποιαδήποτε θεραπεία θα εξαρτηθεί από το ποια είναι η υποκείμενη αιτία του φτερνίσματος σε κάθε περίπτωση.
Τα ξένα σώματα μπορούν απλώς να αφαιρεθούν από τη μύτη στις περισσότερες περιπτώσεις και ελπίζουμε ότι δεν θα χρειαστεί περαιτέρω θεραπεία. Ορισμένες υπερπλασίες, όπως οι πολύποδες μπορούν να αφαιρεθούν χειρουργικά, αλλά οι περισσότεροι ρινικοί όγκοι είναι αρκετά διηθητικοί για να αφαιρεθούν πλήρως. Ωστόσο, ορισμένοι από αυτούς τους όγκους ανταποκρίνονται καλά στη θεραπεία με ακτινοβολία ή στη χημειοθεραπεία. Σε περίπτωση που επιβεβαιωθεί η ύπαρξη όγκου στον τετράποδο φίλο μας, θα ήταν καλό να απευθυνθούμε και σε έναν κτηνίατρο ογκολόγο. Ο κτηνίατρός μας θα είναι σε θέση να μας παραπέμψει, ώστε να προχωρήσουμε σε μια πιο στοχευμένη αντιμετώπιση.
Οι λοιμώξεις μπορούν να αντιμετωπιστούν με διαφορετικά φάρμακα (ανάλογα με τη λοίμωξη που υπάρχει).
Οι σκύλοι με αλλεργίες χρειάζονται συνήθως μακροπρόθεσμη διαχείριση αυτής της κατάστασης. Συχνά, μπορεί να χορηγηθεί για αρχή κάποια συμπτωματική θεραπεία, για τον άμεσο έλεγχο των συμπτωμάτων κνησμού και φτερνίσματος.
Συμπεράσματα
Το φτέρνισμα αποτελεί φυσικό προστατευτικό αντανακλαστικό και γενικά δεν είναι κάτι ανησυχητικό. Ωστόσο, εάν ο σκύλος μας συνεχίζει να φτερνίζεται ή δεν φαίνεται καλά με οποιονδήποτε τρόπο, τότε θα πρέπει να επικοινωνήσουμε με τον κτηνίατρό μας για περαιτέρω συμβουλές.
